In het hart van Amersfoort lijkt democratie verder weg dan ooit. De stad wil parkeervergunningen doorvoeren, een plan bedacht door een jonge wethouder die zelf nooit zijn auto parkeert, maar liever op zijn fiets naar het stadhuis snelt. Een ironische twist die het gebrek aan voeling met de behoeften van de burger benadrukt. Dit alles komt voort uit de schijnbaar democratische fractie, waar de wil van de burger ver te zoeken lijkt.

Een referendum werd georganiseerd om de schijn van inspraak op te houden, maar de uitkomst werd snel terzijde geschoven. Ondanks een duidelijk tegenovergestelde mening van 76 procent van de inwoners, duwt de gemeente Amersfoort de bekritiseerde parkeerplannen door. De oppositie is verontwaardigd over deze minachting voor de democratische stem.

Dit patroon herhaalt zich vaker dan we zouden willen toegeven. Hoge inzet, een schijnbaar interesse in de mening van de burger, maar uiteindelijk worden plannen doorgedrukt met slechts cosmetische wijzigingen. Een beleid ontworpen achter bureaus, bedacht door mensen zonder connectie met de stad, maar met de wens om hun ‘visionaire’ stempel achter te laten. Het recente horecabeleid is hier ook een voorbeeld van, waarbuiten de drie grote pleinen terrassen om 22.00 uur moeten sluiten

Het gevolg? Amersfoorters voelen zich opnieuw genegeerd. Het stadhuis lijkt ver weg van de straat, met plannen die niet alleen de stad vervreemden van haar bewoners, maar ook getuigen van een gebrek aan begrip voor de diversiteit en dynamiek van Amersfoort. Zullen deze ‘visionairs’ herinnerd worden in positieve zin bij de komende verkiezingen? Dat valt nog te bezien, maar voor nu lijkt de weg naar een echte democratie in Amersfoort nog in de parkeerstand te staan.