Tegen het diep rood van fluweel
Tegen het diep rood van fluweel
strijkt mijn hand, behoedzaam,
zoekend naar rust in het zachte patroon.
De kamer ademt stilte,
en dan hoor ik, bijna onwerkelijk:
“Liefde is veiligheid en vrijheid.”
In deze categorie plaats ik artikelen over poëzie. Al sinds mijn jeugd, verzamel ik gedichten en heb ook zelf veel geschreven. Heeft u zelf een mooi gedicht, dan kunt u deze ook insturen.
Ode aan een herfstdag
De zon in al haar zachtheid schijnt,
licht vallend op de laatste blaadjes,
die traag, als gedachten in de wind,
zich over de tuin verspreiden.
Ik kan het wel, maar ik wil het niet
Ik kan wel, maar ik wil het niet,
omdat de dagen zonder jou zijn leeg,
en nachten kil en eindeloos.
De wereld draait, onverstoorbaar,
maar mijn hart blijft staan,
verloren in de echo van ons verleden.
Rust
In de diepten van mijn ziel, daar woont de angst,
een donkere schaduw die fluistert in de nacht.
Van alle verzen ooit geschreven
Van alle verzen ooit geschreven
wil ik voor jou het laatste vers
de laatste regel zijn, mijn licht
mijn lente, mijn tastbaar leven
Liefde
Kon ik één gaaf der jeugd terugverkrijgen,
Ik vroeg de makkelijke ontroerbaarheid
Van ’t hart, dat nog niet heeft geleerd te zwijgen,
Maar vrijelijk bij den breuk der droomen schreit.
The Asylum
The Asylum van Khalil Gibran. Elk individu is anders en uniek van aard. Slechts weinigen weten dat feit te accepteren en te respecteren.
Dit is het enige wat telt
Dit is het enige wat telt,
Lieverd.
Dat iemand meer in je ziet,
Dan je wist dat er te zien was.
Je bent zo
Je bent zo
Je bent zo
mooi
anders
dan ik,