Ik kan wel, maar ik wil het niet

Ik kan wel, maar ik wil het niet,
omdat de dagen zonder jou zijn leeg,
en nachten kil en eindeloos.
De wereld draait, onverstoorbaar,
maar mijn hart blijft staan,
verloren in de echo van ons verleden.

Ik kan wel, maar ik wil het niet,
jouw afwezigheid is als een schaduw,
onverwachts en diep ingekerfd.
De zon straalt, maar mijn ziel is somber,
gehuld in de mist van gemis,
waar elke herinnering steekt als een doorn.

Ik kan wel, maar ik wil het niet,
elke stap voelt als verraad,
aan jou, aan ons, aan wat eens was.
De tijd schrijdt voort,
maar mijn gedachten blijven steken,
gevangen in de stilte van jouw stem.

Die afstand kwam zo onverwachts,
als een winterstorm in de lente,
scheidde ons zonder waarschuwing,
liet mij achter, ontredderd en alleen.

En zo blijf ik hier,
tussen willen en niet kunnen,
verlangen naar jouw nabijheid,
maar wetend met bitterheid:

ik wil wel, maar ik kan het niet.